Een hoopvolle boodschap leert ons Romeinen 5,5: 'Gods liefde is in ons hart uitgestort door de heilige Geest die ons werd geschonken.' Vanuit dit 'weten' mogen we leven en werken, zonder krampachtigheid. De vrucht daarvan is wat staat in Galaten 5,22: 'liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, vertrouwen, zachtmoedigheid, zelfbeheersing'. Niet de vrucht van mijn eigen, soms krampachtig, pogen om er iets van te maken, maar de vrucht van de Liefde die in en door mij als mens werkzaam is. Wij dragen een grote schat in ons hart!
Dit zijn woorden naar mijn hart; steeds terug focussen op Zijn Liefde als mijn stuur.
Ook hoef ik geen kramp-/schuldgevoelens te hebben als ik de fout in ga; Zijn Liefde stuurt mij echt wel weer de goede kant op. 'steeds terug focussen op Zijn Liefde als mijn stuur'
Soms doe ik dingen met schrik. Niet met liefde. Maar ik doe ze omdat ik vind dat ik het moet doen. Of omdat ik iets wil bewijzen of presteren.
Het zou mooi zijn als ik alles wat ik doe, kon doen met liefde ! En als jij ook alles wat jij doet, zou doen met liefde ! Maar soms is het met wrok, of uit jaloezie, of het lijkt liefde, maar er zit een bijbedoeling achter...
Als we met z'n allen zouden ophouden met doen, telkens onze motieven niet zuiver zijn, als we met z'n allen alleen nog zouden drie dingen doen die we met liefde kunnen doen, dan zou er nog weinig gebeuren, vrees ik...
Oh wat verlang ik naar Pinksteren ! De geest van Liefde
Hier raak je het voornaamste aan: het 'verlangen' naar Pinksteren, het 'verlangen' naar de H.Geest. Het beleven van die voortdurende 'advent van de H.Geest' in het dagelijkse leven én in het gebedsleven, is een bron van kracht en van voortdurende inspiratie. Hij is immers een 'scheppende' Geest, zoals we zingen: Kom, Schepper, Geest, daal tot ons neer (Veni Creator Spiritus...)
Een hoopvolle boodschap leert ons Romeinen 5,5: 'Gods liefde is in ons hart uitgestort door de heilige Geest die ons werd geschonken.' Vanuit dit 'weten' mogen we leven en werken, zonder krampachtigheid. De vrucht daarvan is wat staat in Galaten 5,22: 'liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, vertrouwen, zachtmoedigheid, zelfbeheersing'. Niet de vrucht van mijn eigen, soms krampachtig, pogen om er iets van te maken, maar de vrucht van de Liefde die in en door mij als mens werkzaam is. Wij dragen een grote schat in ons hart!
BeantwoordenVerwijderenDit zijn woorden naar mijn hart; steeds terug focussen op Zijn Liefde als mijn stuur.
VerwijderenOok hoef ik geen kramp-/schuldgevoelens te hebben als ik de fout in ga; Zijn Liefde stuurt mij echt wel weer de goede kant op.
'steeds terug focussen op Zijn Liefde als mijn stuur'
Soms doe ik dingen met schrik. Niet met liefde.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik doe ze omdat ik vind dat ik het moet doen. Of omdat ik iets wil bewijzen of presteren.
Het zou mooi zijn als ik alles wat ik doe, kon doen met liefde !
En als jij ook alles wat jij doet, zou doen met liefde !
Maar soms is het met wrok, of uit jaloezie, of het lijkt liefde, maar er zit een bijbedoeling achter...
Als we met z'n allen zouden ophouden met doen, telkens onze motieven niet zuiver zijn, als we met z'n allen alleen nog zouden drie dingen doen die we met liefde kunnen doen, dan zou er nog weinig gebeuren, vrees ik...
Oh wat verlang ik naar Pinksteren !
De geest van Liefde
Hier raak je het voornaamste aan: het 'verlangen' naar Pinksteren, het 'verlangen' naar de H.Geest. Het beleven van die voortdurende 'advent van de H.Geest' in het dagelijkse leven én in het gebedsleven, is een bron van kracht en van voortdurende inspiratie. Hij is immers een 'scheppende' Geest, zoals we zingen: Kom, Schepper, Geest, daal tot ons neer (Veni Creator Spiritus...)
Verwijderen