Dit prachtige citaat, die kernachtig het geloven weergeeft, vind je in hoofdstuk 3 vers 15(a)...καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ βραβευέτω ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν...(bij deze wordt het zetduiveltje vergeven)
Aanvaarden dat we sterfelijk zijn : dat we in elk geval ( of we het nu willen of niet, vroeg of laat ) dood gaan... en in die zekerheid kiezen voor de smalle weg bergop, het juk dragend dat Christus ons opdraagt, en ervaren dat dit ook zijn weg is met ons. Geen afgoden en geen angst in ons hart : Zijn vrede laten heersen.
Prachtig het 'Woord van Leven' Bidden is je diepste verlangens in Gods hart brengen en zolang luisteren tot je Hem hoort! Samen met anoniem van 10:17 wil ik bidden: Heer, meestal ben ik zo doof en zo vol ongeduld dat ik denk dat Je niet naar me luistert. Vergeef je mij?
laat in jouw hart de Vrede van Christus heersen dat wens ik iedereen en mijzelf toe o wat zou de wereld er dan mooi uitzien laten wij bidden dat het er ooit van zal komen wat een zalige gedachte
Het woord "heersen" roept bij mij de volgende vraag op : Ons hart is soms vervult van twijfel, soms verzet, soms angst, soms drift, soms honger, soms jaloezie, soms hoogmoed, soms woede, soms aanvaarding en mildheid, soms neerslachtigheid, soms hoop, soms een mengeling van verlangen en schrik, ... MOGEN DEZE PASSIES ER ALLEMAAL ZIJN ? Is het aan ons om daarin orde te brengen en de vrede van Christus boven alle andere te verheffen ? Bedoelt Paulus dat de vrede van Christus de grondtoon moet zijn ? De grondtoon die harmonie zal scheppen en richting zal geven aan al ons streven en begeren en strijden en gaan - bergop en ook bergaf ?
Inderdaad is ons hart vervuld van allerlei gevoelens en verlangens, goede en minder goede. Dat is eigen aan ons mens-zijn, aan ons bestaan. Een eerste stap is, dit te aanvaarden. Een tweede stap is te leren omgaan met al die, soms tegenstrijdige gevoelens en verlangens, en juist DAARIN de vrede van de Heer telkens te ontvangen en te bewaren. We mogen altijd opnieuw om die genade vragen. Het is heerlijk leven met de Heer! mm
Heer, laat mij zo de dag beginnen
BeantwoordenVerwijderenBeste vrienden,
BeantwoordenVerwijderenDit prachtige citaat, die kernachtig het geloven weergeeft, vind je in hoofdstuk 3 vers 15(a)...καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ βραβευέτω ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν...(bij deze wordt het zetduiveltje vergeven)
Pax tibi in Christo
Aanvaarden dat we sterfelijk zijn : dat we in elk geval ( of we het nu willen of niet, vroeg of laat ) dood gaan... en in die zekerheid kiezen voor de smalle weg bergop, het juk dragend dat Christus ons opdraagt, en ervaren dat dit ook zijn weg is met ons.
BeantwoordenVerwijderenGeen afgoden en geen angst in ons hart : Zijn vrede laten heersen.
hier niet zo veel vrede. vooral veel twijfel en strijd.
BeantwoordenVerwijderendaarom bidden om vrede.
Prachtig het 'Woord van Leven' Bidden is je diepste verlangens in Gods hart brengen en zolang luisteren tot je Hem hoort!
BeantwoordenVerwijderenSamen met anoniem van 10:17 wil ik bidden: Heer, meestal ben ik zo doof en zo vol ongeduld dat ik denk dat Je niet naar me luistert. Vergeef je mij?
laat in jouw hart de Vrede van Christus heersen dat wens ik iedereen en mijzelf toe o wat zou de wereld er dan mooi uitzien
BeantwoordenVerwijderenlaten wij bidden dat het er ooit van zal komen wat een zalige gedachte
Het woord "heersen" roept bij mij de volgende vraag op :
BeantwoordenVerwijderenOns hart is soms vervult van twijfel, soms verzet, soms angst, soms drift, soms honger, soms jaloezie, soms hoogmoed, soms woede, soms aanvaarding en mildheid, soms neerslachtigheid, soms hoop, soms een mengeling van verlangen en schrik, ...
MOGEN DEZE PASSIES ER ALLEMAAL ZIJN ?
Is het aan ons om daarin orde te brengen en de vrede van Christus boven alle andere te verheffen ?
Bedoelt Paulus dat de vrede van Christus de grondtoon moet zijn ? De grondtoon die harmonie zal scheppen en richting zal geven aan al ons streven en begeren en strijden en gaan - bergop en ook bergaf ?
Inderdaad is ons hart vervuld van allerlei gevoelens en verlangens, goede en minder goede. Dat is eigen aan ons mens-zijn, aan ons bestaan. Een eerste stap is, dit te aanvaarden. Een tweede stap is te leren omgaan met al die, soms tegenstrijdige gevoelens en verlangens, en juist DAARIN de vrede van de Heer telkens te ontvangen en te bewaren. We mogen altijd opnieuw om die genade vragen. Het is heerlijk leven met de Heer! mm
BeantwoordenVerwijderen