Mogelijkheid tot delen met betrekking tot het Dagelijks Bijbelcitaat
zaterdag, 24 januari 2015
Uit de brief van Paulus aan de
Romeinen 14, 17-18a
Het koninkrijk van God is geen zaak van eten en
drinken, maar van gerechtigheid, vrede en vreugde door de heilige
Geest. Wie Christus zo dient, doet wat God wil.
Vrede en vreugde = dienen in liefde door de genade van H. Geest Een gegeven zijn aan elkaar zonder te willen grijpen of bezitten. Zo heeft Jezus ons voorgeleefd. Hij dacht niet aan Zichzelf, maar aan God Zijn Vader, om Zijn wil te volbrengen, Zijn Liefde aan de mensen bekend te maken, levensecht. Vandaag een zéér sprekende foto die vrede en vreugde uitstraalt! Een frisse liefde ook op de oude dag. Ware liefde blijft eeuwig jong!
Gerechtigheid alleen al zou heel mooi in mijn leven zijn, ik snap er niets van lieve God. Ik geef maar en geef maar... men blijft me maar verkeerd beoordelen....er klopt helemaal niets van. Er is zoveel onrecht in mijn leven en ik sta machteloos God. Ik probeer alleen maar U te dienen en goed en liefdevol te zijn. Waarom verlies ik alles, en waarom is dit leven mij zo moeilijk gemaakt. Waarom God, ik snap het gewoon niet. Ik geef me over aan uw wil, maar ik snap er niets van. Ik heb een liefdevol en vredevol hart. Ik stel met altijd goed op. Lieve God kunt u mij iets van uw bedoeling laten zien. Ik hoef echt niet alles te weten of te snappen.... Maar een beetje liefde, en een beetje recht aan al het onrecht, waarom moest dit allemaal gebeuren. Waarom word mijn Hart telkens overhoop getrokken, het enige dat ik kan doen is Jezus weg volgen en mijn kruis dragen. Maar het weegt zwaar God.
ik heb begrip voor je situatie en de reactie die je hier plaats. Het kan inderdaad soms zwaar drukken. Probeer misschien niet te veel te zoeken naar het "waarom"? Geef je over aan de Heer en probeer zijn Liefde te zien in het kruis. Probeer tot overgave te komen met het gebed die ik enige dagen tevoren ook hier op de blog poste. Ik heb die dag toen ook op internet de uitleg van dit gebed gevonden, ik geef je graag de link
Gabriëlle, als ik lees dat je schrijft : " Ik geef maar en geef maar..." dan vraag ik me toch af : "put je jezelf zo niet uit ?" Ben je zeker dat dit de weg is die je moet volgen ? Word je zo burnout ? Of reageer ik nu zoals Jezus' verwanten, die vonden dat Jezus te vér ging, en dat ze hem van een verkeerd spoor terug moesten halen ?
Lieve Gabriélle,we kennen je situatie niet ,als ik op mezelf voortga beken ik dat ik het soms ook moeilijk heb,op elk vriendelijk en zacht woord ,een blaf en een snauw,soms om te huilen,ik heb wel ontdekt dat als ik die persoon in mijn hart de vrede en zachtmoedigheid van de Heer toewens,dat ie wel moeite doet om een beetje vriendelijk te blijven ,maar nooit voor lang,kritiek op alles en iedereen,kleinkind dat bang heeft---omdat opa zo een brombeer is---hem blijven bij Jezus brengen ,en al het moeilijke opdragen in vereniging met Jezus lijden dan wordt het vruchtbaar voor de wereld en een bloem voor Jezus,volhouden,ook al is het keimoeilijk. Goede moed- met verzekering van gebed voor alle personen die het jouw moeilijk maken,mogen de Heer jouw en allen die betrokken zijn ,zegenen en bewaren. Ik denk soms,'daarom vroeg Jezus om zeven maal zeventig maal te vergeven opdat de tegenpartij gelegenheid krijgt tot inzicht en verbetering en hen niets slechts overkomt,want Jezus hoort je geschrei om hulp'.
ja, heb ik ook al heel mn leven moeten ervaren, en toch...heb ik ook al ommekeer mogen zien, na zoveel lijden, zoveel tegenkanting geef het nooit op, zou ik zeggen, ook al mag je het mss nu niet zien, dan toch ooit, daar geloof ik in, Hij is àltijd mét ons en Hij alleen kent onze diepste bedoelingen
Hij ging terug naar huis, en weer verzamelde zich een menigte, zodat ze zelfs niet de kans kregen om te gaan eten. Toen zijn verwanten hiervan hoorden, gingen ze op weg om hem, desnoods onder dwang, mee te nemen, want volgens hen had hij zijn verstand verloren.
Marcus 3,20-21
Een heel kort evangelie krijgen we vandaag,
kort, maar met een afschuwelijke pijn in verborgen.
Ik kan niet anders dan me in de rol van Maria voelen
als ik deze regels lees.
Wat voor pijn moet het haar hebben gedaan,
want zij was beslist geen van de verwanten
die dachten dat Jezus zijn verstand had verloren.
Vreselijk, te horen van je eigen familie
dat je kind zijn verstand heeft verloren
en wel in die mate dat men Hem onder dwang
naar huis wil meenemen…
En wat heeft Jezus gedaan
om hen zo ver te krijgen?
Hij sprak, de mensen hingen aan zijn lippen;
Hij genas, er kwamen alsmaar meer zieken;
Hij had lief en toonde dat ook wanneer Hij maar kon;
Hij was moedig, Hij ging in discussie met de gevestigde orde.
Zouden ze niet gewoon jaloers geweest zijn
op zijn populariteit?
Van je eigen familie moet je het hebben…
Ach, misschien denkt men van elke christen wel eens
dat hij of zij een steekje los heeft.
Ik heb in ieder geval al regelmatig moeten horen
'je bent niet goed bij je verstand'
als we een keuze maakten
die niet evident was, niet 'normaal' in deze samenleving.
Is dat niet ons waarmerk?
De dwaasheid van het kruis, zou Paulus later schrijven.
Als christen laat je eerder je hart spreken
dan je verstand.
Doe je het omgekeerd,
dan vind je altijd wel redenen
om niet te moeten liefhebben
om je niet te moeten inzetten. dan vind je excuses te over.
Je echt met Jezus verbinden
betekent dat je de dwaasheid van de liefde kent,
dat je passie voor Hem voelt.
Maar durf je dat nog te laten zien?
Of ben je bang dat anderen dan inderdaad gaan denken
dat je je verstand verloren hebt?
Het is misschien wel het mooiste getuigenis dat je
kunt brengen:
anderen laten voelen hoezeer je gegrepen bent
door de liefde van God,
hoezeer het je leven bepaalt
en schittert uit je ogen.
En zegt men dat er een steekje los zit?
Troost je dan maar:
ze hebben het over Hem ook gezegd,
Hij heeft er zich niets van aangetrokken
maar is gewoon de weg van zijn Vader verder gegaan.
Ik heb al jullie reacties heel erg warm ontvangen. Ook de harten onder de riem en in het ingeven van moed en vertrouwen...Ik denk ook over al jullie gedachten en tips na...en dan een weg te vinden zodat dit zachter kan worden, naar meer acceptatie en loslaten van het niet begrijpen. Bedankt!
Vrede en vreugde = dienen in liefde door de genade van H. Geest
BeantwoordenVerwijderenEen gegeven zijn aan elkaar zonder te willen grijpen of bezitten.
Zo heeft Jezus ons voorgeleefd.
Hij dacht niet aan Zichzelf, maar aan God Zijn Vader,
om Zijn wil te volbrengen,
Zijn Liefde aan de mensen bekend te maken, levensecht.
Vandaag een zéér sprekende foto die vrede en vreugde uitstraalt!
Een frisse liefde ook op de oude dag.
Ware liefde blijft eeuwig jong!
Een hart verwarmende foto. Kon het maar altijd zo zijn......................
BeantwoordenVerwijderenGerechtigheid alleen al zou heel mooi in mijn leven zijn,
BeantwoordenVerwijderenik snap er niets van lieve God. Ik geef maar en geef maar...
men blijft me maar verkeerd beoordelen....er klopt helemaal
niets van. Er is zoveel onrecht in mijn leven en ik sta machteloos
God. Ik probeer alleen maar U te dienen en goed en liefdevol
te zijn. Waarom verlies ik alles, en waarom is dit leven mij
zo moeilijk gemaakt. Waarom God, ik snap het gewoon niet.
Ik geef me over aan uw wil, maar ik snap er niets van.
Ik heb een liefdevol en vredevol hart. Ik stel met altijd goed
op. Lieve God kunt u mij iets van uw bedoeling laten zien.
Ik hoef echt niet alles te weten of te snappen....
Maar een beetje liefde, en een beetje recht aan al het onrecht,
waarom moest dit allemaal gebeuren. Waarom word mijn Hart
telkens overhoop getrokken, het enige dat ik kan doen is Jezus
weg volgen en mijn kruis dragen. Maar het weegt zwaar God.
Beste Gabriëlle,
Verwijderenik heb begrip voor je situatie en de reactie die je hier plaats.
Het kan inderdaad soms zwaar drukken.
Probeer misschien niet te veel te zoeken naar het "waarom"?
Geef je over aan de Heer en probeer zijn Liefde te zien in het kruis.
Probeer tot overgave te komen met het gebed die ik enige dagen tevoren ook hier op de blog poste.
Ik heb die dag toen ook op internet de uitleg van dit gebed gevonden,
ik geef je graag de link
http://www.charlesdefoucauld.org/nl/priere.php
veel moed, ik bid voor je
lieve groetjes
A. N.
Gabriëlle,
Verwijderenals ik lees dat je schrijft : " Ik geef maar en geef maar..."
dan vraag ik me toch af : "put je jezelf zo niet uit ?"
Ben je zeker dat dit de weg is die je moet volgen ? Word je zo burnout ?
Of reageer ik nu zoals Jezus' verwanten, die vonden dat Jezus te vér ging, en dat ze hem van een verkeerd spoor terug moesten halen ?
Lieve Gabriélle,we kennen je situatie niet ,als ik op mezelf voortga beken ik dat ik het soms ook moeilijk heb,op elk vriendelijk en zacht woord ,een blaf en een snauw,soms om te huilen,ik heb wel ontdekt dat als ik die persoon in mijn hart de vrede en zachtmoedigheid van de Heer toewens,dat ie wel moeite doet om een beetje vriendelijk te blijven ,maar nooit voor lang,kritiek op alles en iedereen,kleinkind dat bang heeft---omdat opa zo een brombeer is---hem blijven bij Jezus brengen ,en al het moeilijke opdragen in vereniging met Jezus lijden dan wordt het vruchtbaar voor de wereld en een bloem voor Jezus,volhouden,ook al is het keimoeilijk.
VerwijderenGoede moed- met verzekering van gebed voor alle personen die het jouw moeilijk maken,mogen de Heer jouw en allen die betrokken zijn ,zegenen en bewaren.
Ik denk soms,'daarom vroeg Jezus om zeven maal zeventig maal te vergeven opdat de tegenpartij gelegenheid krijgt tot inzicht en verbetering en hen niets slechts overkomt,want Jezus hoort je geschrei om hulp'.
ja, heb ik ook al heel mn leven moeten ervaren, en toch...heb ik ook al ommekeer mogen zien, na zoveel lijden, zoveel tegenkanting
BeantwoordenVerwijderengeef het nooit op, zou ik zeggen, ook al mag je het mss nu niet zien, dan toch ooit, daar geloof ik in, Hij is àltijd mét ons en Hij alleen kent onze diepste bedoelingen
Hij ging terug naar huis, en weer verzamelde zich een menigte, zodat ze zelfs niet de kans kregen om te gaan eten. Toen zijn verwanten hiervan hoorden, gingen ze op weg om hem, desnoods onder dwang, mee te nemen, want volgens hen had hij zijn verstand verloren.
BeantwoordenVerwijderenMarcus 3,20-21
Een heel kort evangelie krijgen we vandaag,
kort, maar met een afschuwelijke pijn in verborgen.
Ik kan niet anders dan me in de rol van Maria voelen
als ik deze regels lees.
Wat voor pijn moet het haar hebben gedaan,
want zij was beslist geen van de verwanten
die dachten dat Jezus zijn verstand had verloren.
Vreselijk, te horen van je eigen familie
dat je kind zijn verstand heeft verloren
en wel in die mate dat men Hem onder dwang
naar huis wil meenemen…
En wat heeft Jezus gedaan
om hen zo ver te krijgen?
Hij sprak, de mensen hingen aan zijn lippen;
Hij genas, er kwamen alsmaar meer zieken;
Hij had lief en toonde dat ook wanneer Hij maar kon;
Hij was moedig, Hij ging in discussie met de gevestigde orde.
Zouden ze niet gewoon jaloers geweest zijn
op zijn populariteit?
Van je eigen familie moet je het hebben…
Ach, misschien denkt men van elke christen wel eens
dat hij of zij een steekje los heeft.
Ik heb in ieder geval al regelmatig moeten horen
'je bent niet goed bij je verstand'
als we een keuze maakten
die niet evident was, niet 'normaal' in deze samenleving.
Is dat niet ons waarmerk?
De dwaasheid van het kruis, zou Paulus later schrijven.
Als christen laat je eerder je hart spreken
dan je verstand.
Doe je het omgekeerd,
dan vind je altijd wel redenen
om niet te moeten liefhebben
om je niet te moeten inzetten.
dan vind je excuses te over.
Je echt met Jezus verbinden
betekent dat je de dwaasheid van de liefde kent,
dat je passie voor Hem voelt.
Maar durf je dat nog te laten zien?
Of ben je bang dat anderen dan inderdaad gaan denken
dat je je verstand verloren hebt?
Het is misschien wel het mooiste getuigenis dat je
kunt brengen:
anderen laten voelen hoezeer je gegrepen bent
door de liefde van God,
hoezeer het je leven bepaalt
en schittert uit je ogen.
En zegt men dat er een steekje los zit?
Troost je dan maar:
ze hebben het over Hem ook gezegd,
Hij heeft er zich niets van aangetrokken
maar is gewoon de weg van zijn Vader verder gegaan.
Je lijkt dan gewoon een beetje op Hem!
Jezus-lief,
laat me steeds meer op U lijken,
zelfs als het zo ver gaat
dat men denkt dat ik mijn verstand
heb verloren.
Geef me de moed
om net als U
de weg van de Vader ten einde te gaan
ook al komt er weerstand
vanuit eigen familie- of vriendenkring.
Maak me onverschillig
voor menselijk opzicht,
zodat de woorden 'Wat zouden de mensen denken…'
nooit meer in me opkomen.
Maak me vrij- en blijmoedig
om te getuigen van U.
En plaats een wachter bij mijn mond
opdat ik nooit achter de rug van mensen
kwaad zou spreken of een oordeel vellen,
want daarmee kwets ik anderen,
ontmoedig hen.
Help me veeleer te bemoedigen,
te bevestigen
als ik zie dat mensen U proberen te volgen.
Ik ben niet de enige
die de waarheid in pacht heeft
over hoe men U zou moeten volgen.
Maak mij open voor de weg die anderen zien,
ook al is het niet mijn weg
en geef me dan woorden in de mond
die opbouwen in plaats van afbreken.
Jezus, ik wil uw even delen,
op U lijken,
zelfs als ik dan niet aanvaard word.
Vanwaar zijt Gij gekomen,
wij wisten niets van U.
In onze stoutste dromen
was God nooit hier en nu.
Een nieuwe God zijt Gij,
die onder ons wil wonen,
zo ver weg, zo dichtbij.
Zingt Jubilate 214
Iny Driessen, auteur viske
http://iny-driessen.weebly.com/
in de volksmond : "veel te goed is half zot"
BeantwoordenVerwijderenIedereen heeft toch een grens ?
Zelfs Jezus is soms kwaad geworden
Zelfs Jezus heeft eens geweld gebruikt
Ik heb al jullie reacties heel erg warm ontvangen. Ook de harten onder de riem
BeantwoordenVerwijderenen in het ingeven van moed en vertrouwen...Ik denk ook over al jullie gedachten
en tips na...en dan een weg te vinden zodat dit zachter kan worden, naar meer acceptatie en loslaten van het niet begrijpen. Bedankt!