zondag, 2 maart 2014

Uit de profeet Jesaja
49, 15


Kan een vrouw haar zuigeling vergeten
of harteloos zijn tegen het kind dat zij droeg ?
Zelfs al zou zij het vergeten,
Ik vergeet jou nooit.

6 opmerkingen:

  1. Op een krantensite stond dit ontroerend filmpje;zeker terug te vinden op Internet.

    Pasgeboren baby wil moeder niet loslaten (video)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank voor dit citaat en foto! Persoonlijk vind ik mij in deze woorden, maar voor nu met de foto erbij ga ik terug naar ons pijnlijke begin dit jaar.

    Mijn nicht en neef moesten toen hun te vroeg geboren kindje loslaten.
    Zij paste werkelijk op de handpalmen. En ze was zooooo onvoorstelbaar en wonderbaarlijk mooi; al helemaal compleet met alles erop en eraan; zelfs de nageltjes, neusgaatjes, oorgaatjes................................etc.
    Veel heb ik gezien, maar dit nog nooit!; en op slag werd ik 'geraakt'.

    Voor mij was het zien van dit kindje één van de meest zeldzaamste en indrukwekkendste aanrakingen van 'Zijn Hand'. Ik wist niet wat ik doorging in de tegenstelling van het diepe verdriet èn het op slag geraakt zijn met Liefde tot diep in mijn vezels. Dit kleine meisje te zien...ik had diepe pijn en tegelijk boog mijn ziel zich diep en gaapte ik ademloos voor zulk een schoonheid; haar te zien maakte mij nietiger dan nietig...

    Deze wonderlijke creatie Gods waar ik slechts alleen de open oogjes niet van kon bewonderen.......
    klein en te licht, maar ogenschijnlijk al helemaal af en dan ineens.........WEG...

    Woorden en antwoorden voor dit gebeuren van verlies en loslaten kan /kon ik niet vinden. Terwijl het meisje rustig leek te slapen en elk moment haar oogjes zou openen, heb ik me wel 1000 x vergaapt op het wonder van Zijn Hand en
    tegelijk evenveel x de verwarring gevoeld van de tegenstelling..........

    Ouders met vragen over de 'toekomst' van dit kleine zieltje; dopen kon immers niet! Waar zou dit kleine wonder dan zijn????Ook daarover spraken wij;
    natuurlijk staat deze kleine ziel in Gods Hand geschreven en
    rust zij in Zijn eeuwige Liefde bij onze andere dierbare overledenen...

    Met de uitvaart sprak ik enkele woorden over 'geborgen in Zijn Hand en Zijn eeuwige Liede'. De ouders 'groeien' nog steeds met hun kindje mee/vergeten hun meisje niet; ondanks hun verdriet.

    Geen woorden beschrijven deze schoonheid en ook niet de tegenstelling van zulk een diepe pijn.............

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Deze woorden raken me diep.
      Dank je wel

      Verwijderen
    2. Dank is geheel aan mijn kant, beste anoniem;
      het doet met goed te horen dit te kunnen delen.
      Dat God ons allen moge dragen.............

      Verwijderen
  3. Kan een vrouw haar kind vergeten?
    Tegenwoordig zou men soms denken van ja!
    Meerdere feitjes lieten me dat al meemaken.
    En dan ook denken aan de vele abortussen… ook al heb ik hierover al meerdere keren gelezen dat de vrouw toch aan haar vrucht, dat kindje blijft denken, vooral rond de periode dat het geboren zou zijn.
    Maar ondanks al deze feiten is het ons een zeer grote troost dat God ons nooit vergeet!
    Hij ziet mij altijd, denkt altijd aan mij, zorgt altijd voor mij! Ook al maak ik soms tijden van strijd en eenzaamheid door, Hij is er! Altijd !!!
    En ik?
    Denk ik aan Hem?
    Ben ik er voor Hem?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. En hoe zit het met mij?
    Doe ik mijn dagelijkse dingen met God?
    Door wie of laat ik mijn dagelijkse doen en laten leiden?
    Ik kan geen 2 goden tegelijk dienen.............

    BeantwoordenVerwijderen