Uit de brief van Paulus aan de
Filippenzen
3, 18-19
Ik heb u al vaak gezegd, en zeg
nu zelfs met
tranen in mijn ogen: velen leven als vijand
van het kruis
van Christus en gaan hun
ondergang tegemoet. Hun god is hun buik,
hun
eer is schaamteloosheid en hun aandacht
is alleen gericht op aardse zaken.
Wanneer ik hier eerlijk naar kijk, gaan de aardse zaken meestal samen met egoïsme, 'zelfverheerlijking', profileringsdrang, angst, vijandschap en ga zo maar door.
BeantwoordenVerwijderenWanneer ik hier eerlijk naar kijk, wordt ik hier best misselijk van.
Leven als vriend van het kruis van Christus gaat vanuit de diepst bedoelde kern van het kruis samen met Liefde.
Ik voel Liefde van Hem naar mij/ons en
Zijn Liefde kan dan via ons doorgaan
naar allen en alles die wij 'ont-moeten'...
Laat ons vasthouden aan het kruis en
wanneer het ons moeilijk wordt,
laat ons dan des te harder vastklampen
Anoniem van 7:29
BeantwoordenVerwijderenJa Zijn liefde kan via ons doorgaan naar allen die wij ontmoeten,u zet 'ontmoeten' tussen haakjes,misschien bedoeld u daarmee dat Zijn liefde via ons ook kan doorgaan naar hen die we in gebed 'ontmoeten' naar alleen die we wij de Heer brengen in voorbede.
In deze tijd ben in immobiel ,maar ik weet dat het stille gebed kan reiken door Zijn Liefde tot het uiteinde der aarde,een bemoediging voor allen die ziek te bed liggen,of zich niet meer kunnen verplaatsen.
Ik voel Liefde van Hem naar mij/ons en
Zijn Liefde kan dan via ons doorgaan
naar allen en alles die wij 'ont-moeten'...
anoniem van 9.58 uur op 10 januari:
Verwijderenmet 'ont-moeten' bedoel ik inderdaad ook via gebed; of de ander nu in zicht zit, lijfelijk nabij is, of op afstand is, dat maakt allemaal niet uit.
Wat telt is de intentie van mijn/ons hart en in de intentie van het gebed is de ander dichtbij.
En ook bedoel ik dat het 'ont-moeten' nog veel dieper en verder gaat.
Nl. Zijn liefde kan door mij/ons heengaan naar de ander
op een manier dat de ander de inhoud echt voelt van 'ont-moeten'.
Wanneer ik de ander een echt gevoel ka geven dat hij of zij ervaart 'niets-meer-moeten; mag-loslaten, mag zijn zoals hij/zij is, etc.....'
pas dan laat ik Zijn Liefde voor de ander door mij heen werken en laat ik de ander 'ont-moeten'
in en door Zijn liefde...'...
paulus zet zijn veroordeling van de wereldse drijfveren van de mens niet om in kwaadheid, maar in verdriet: 'met tranen in mijn ogen'. mogen wij altijd met mededogen naar de ander én onszelf blijven kijken, ondanks de pijn en het verdriet die een gevolg zijn van onze zwakten.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat de woorden van Paulus de dag van vandaag nog meer dan actueel zijn!
BeantwoordenVerwijderenVoor velen zijn de woorden: offer, boete, versterving onbekend!
Alles moet nu onmiddellijk bevredigd kunnen worden, men leeft naar het gevoel, niet meer naar het geloof, want velen kennen het geloof ook niet meer.
Men leeft voor het tijdelijke, het aardse geluk nu en beseft niet dat ze daarmee hun eeuwig hemels geluk verspillen.
Jezus, ik dank U voor de gave van het geloof.
Ik dank U voor de leerschool van het lijden, het kruis!
Het helpt mij dieper door te dringen in uw liefde en genegenheid voor mij.
Kom Geest van Jezus, ons vanop het kruis door Jezus gegeven.
Kom over onze jeugd en de mensen van deze tijd, open hun ogen voor hun eigen leefwijze, breng hen tot de nodige bezinning, breng hen tot inkeer en bekering.
Amen.
Laten we zingen:"Dank U,dat U me kent en toch bemind".
BeantwoordenVerwijderenJa we mogen danken dat Jezus voor alle mensen gestorven is,het is wel zo dat de mensen niet meer(zo) kerkelijk zijn en leven in het'nu' moment.
Maar voor God is één dag als 1000 jaar voor Hem bestaat geen tijd,en Hij heeft zoveel geduld met de jeugd---en Hij wil ook dat de mensen gelukkig zijn.
Goed dat er een heilige als Thérése van Lisieux bestaat,zij bad:'O mijn Jezus al had ik alle zonden van de wereld begaan,nog zou ik me storten in Uw Brandende Liefdeoven die alle zonden verteerd'.
Zij is de heilige die Gods Barmhartigheid bekend gemaakt heeft.
Laten we bidden en vertrouwen dat God Zijn kinderen zal redden,maar niet zonder onze medewerking,dus ,moge het voorspraakgebed van de Kerk reiken tot in het diepste mensenhart,over alle tijden heen tot in eeuwigheid.