Johannes schrijft over de missionarissen van toen dat ze op reis zijn gegaan omwille van de Naam van Jezus, en van de ongelovigen niets hebben aangenomen. Dat roept toch vragen op : zouden zij niet standvastig kunnen blijven in de Heer, indien ze wel iets hadden aangenomen ? En kunnen wij standvastige christenen zijn, als wij voortdurend in relatie met ongelovigen geven en ontvangen ?
Persoonlijk heb ik ondervonden dat het gebedsleven en de inzet verzwakt,als ik omgang heb gehad met mensen die niet meer kerkelijk zijn en enkel het materiele belangrijk vinden. Sinds ik dat vastgesteld heb,tracht ik in de omgang met niet praktiserende , hen bewust in mijn hart naar God te brengen,vrede vragen en liefde in de omgang ,het helpt echt. Dan verliest men de innerlijke vrede niet,en is men niet zo gericht op er gezegd wordt,maar op het Gezelschap in ons hart.
Zo handel ik ook wel eens beste Anoniem 8u12!Als ik weerstand voel of ongeloof bij naasten of bij mensen dan ,"geef ik ze af aan God"! Anders verdwijnt de vrede in mijn hart ,dan kan ik ze zéker niet helpen en verlies ik mijn geduld !
Het gebeurt soms dat boosheid omslaat naar bijna haten, alsof je je gevoelens jegens die persoon bijna niet meer in je eigen macht hebt. Ik heb geleerd dat die haatgevoelens langzaam weer verdwijnen wanneer je die persoon biddend bij de Heer brengt. En ook jezelf, want haten komt niet van de Heer. Gebed geeft vrede en kan verzoening tot stand brengen; eerst in het hart en als het kan daarna ook in de daadwerkelijke relatie met die persoon. Maar dat laatste is al heel wat moeilijker... Doch dit kan maar gebeuren wanneer we terug vrede hebben met die persoon in ons hart.
Johannes schrijft over de missionarissen van toen dat ze op reis zijn gegaan omwille van de Naam van Jezus, en van de ongelovigen niets hebben aangenomen. Dat roept toch vragen op : zouden zij niet standvastig kunnen blijven in de Heer, indien ze wel iets hadden aangenomen ? En kunnen wij standvastige christenen zijn, als wij voortdurend in relatie met ongelovigen geven en ontvangen ?
BeantwoordenVerwijderenPersoonlijk heb ik ondervonden dat het gebedsleven en de inzet verzwakt,als ik omgang heb gehad met mensen die niet meer kerkelijk zijn en enkel het materiele belangrijk vinden.
BeantwoordenVerwijderenSinds ik dat vastgesteld heb,tracht ik in de omgang met niet praktiserende , hen bewust in mijn hart naar God te brengen,vrede vragen en liefde in de omgang ,het helpt echt.
Dan verliest men de innerlijke vrede niet,en is men niet zo gericht op er gezegd wordt,maar op het Gezelschap in ons hart.
Zo handel ik ook wel eens beste Anoniem 8u12!Als ik weerstand voel of ongeloof bij naasten of bij mensen dan ,"geef ik ze af aan God"! Anders verdwijnt de vrede in mijn hart ,dan kan ik ze zéker niet helpen en verlies ik mijn geduld !
BeantwoordenVerwijderenHet gebeurt soms dat boosheid omslaat naar bijna haten, alsof je je gevoelens jegens die persoon bijna niet meer in je eigen macht hebt. Ik heb geleerd dat die haatgevoelens langzaam weer verdwijnen wanneer je die persoon biddend bij de Heer brengt. En ook jezelf, want haten komt niet van de Heer.
BeantwoordenVerwijderenGebed geeft vrede en kan verzoening tot stand brengen; eerst in het hart en als het kan daarna ook in de daadwerkelijke relatie met die persoon. Maar dat laatste is al heel wat moeilijker... Doch dit kan maar gebeuren wanneer we terug vrede hebben met die persoon in ons hart.